Latihan Prajabatan di Armed (2)

Kumpulkeun KTP!

Minggu kahiji  mulai katinggali numarilu prajab di Kompi A teh, mayoritas jalma-jalma "yesman" kumaha dawuh. Duka polos, duka sieun ku tentara, duka sieun teu lulus prajabatan. Da salila saminggu teh teu aya nu wani sempal guyon di asrama teh. Ngan ti saparak kajadian dihukum push up tragedi sendal "NU AING" tea jadi arapal kabeh ka kuring. Duka kunaon salila saminggu kahiji mah lamun peuting keur alistirahat rek sare, sok ngagimbung heula di sisi ranjang Hilman, anu dihandapeun kuring. Kuring mah di luhur we teu milu turun. Duka pedah harita arapaleun kuring ti Banten, tugas di sakola deukeut ka Baduy, rea nu tatanya perihal kabantenan. Asa dina panggung da diuk di luhur kasur nu luhur. nya sok didongengkeun timimiti urang Baduy jero ari kaluar sok aya nu make sendal capit, marake erloji, nu dipacok oray taneuh teu paeh-paeh, ajian batu karang, debus, werejit, ngaran beton runtah sumur, randa ngora, anu kasurupan mbah jambrong, semu gunting, saepi geni, saepi angin jrrd. Jiga nu enya we apal, padahal ukur hasil ngobrol eta oge jeung urang Baduy.  Pokona unggal peuting gunta-ganti topik obrolan. Sok resep pating polongona, marolohok jiga percaya teu percaya lamun kuring ngobrol nu karitu. Bari pating cakakak lamun pas aya nu pikaseurieun atawa pating kalecrek pas dongeng pikasieuneun atawa pikarunyaeun.  Nyarangkana teh uing sagala bisa we, pedah ti Banten. Malah aya nu nitah ngeureut leungeun ku cutter, atawa ngahaja ngasongkeun paneker nitah ngaduruk leungeun. Kuring sok ngeles bari nyarita, ulah bisa-bisa cadu atuh elmuna mun dipamerkeun mah. Ku palercaya deuih dijawab kitu teh, dina hate mah uing nyenghel seuri da teu bisa elmu nu kararitu mah!

Tah, kusabab sok ngadongeng kawas nu enya, bari sok rada wani protes ka komandan peleton malah wani ngobrol jeung komandan kompi nyaeta Kapten Edi anu nyonyoren pestol revolver. Beuki angot we palercaya!

Hiji peuting, sanggeus ngobrol ngagarimbung dina ranjang Hilman. Kuring kaluar asrama, ngadon ngobrol jeung sersan Teguh hareupeun asrama. Batur mah teu waranieun, da ngarasa ajrih meureun atawa hoream geus cape teuing.  Harita dibaturan ku Encu urang Bekasi. Katingalina ku batur mah ngobrol naon meureun. Sanggeus ngobrol jeung sersan Teguh kuring blus asup deui ka rohangan asrama.

Duka ide ti mana, sup ka jero asrama kuring ngajorowok: “Untuk pendataan, KTP segera dikumpulkan! Dalam hitungan 10 harus terkumpul semua!” Satu! Dua...!!! kuring cocorowokan ngitung, nurutan pelatih ari prajab rek baris,  Da eta mah anu keur ngagoler, keur diuk, keur ngadapang, keur ngariung ngobrol, ngadenge kuring ngajorowok bari ngitung kitu. Meni pating beretek maruka loket, saleuheung nu loketna disakuan kari nyokot KTP. Anu loketna disimpen dina lomari atawa tas mah paciweuh, ti hut het neangan KTP. Ugal-ugil metot KTP tina loket. Geus kapanggih pating beretek satengah lumpat bari titataraong muru ka kuring bari mikeun KTP-na masing-masing!

Delapaaaaaaaaaan! Sembilaaaaaaaaaaaaaannnnn....! kuring ngahaja pas dina dalapan, jeung salapan dililakeun, mere kasempetan tidituna mah kanu telat! Beretek, beretek nu karak kapanggih KTP-na nyampeurkeun! 
Sepuluh! Enyaan “yesman” na teh, eta dina itungan sapuluh ampir kabeh KTP prajab saasrama numpuk dina luhureun meja lomari hareupeun kuring!  Geus ngumpul kabeh mah KTP teh, kuring ngajorowok deui: “Ya, bagus! Sekarang ambil kembali KTP-nya masing-masing!”

Henteu we, eta kebon binatang kaluar sadaya tina 100 lambey para prajab ongkoh karukulutus tapi bari pating cakakak! Pating corowok: “Goblooooog, keheeeeeeeedddd siaaaaahhhh aing digawekeun deui wae!” Bari ngarahkey narunjuk ka kuring anu sarua ngahkey, kapiasem kukapolosan maranehna masing-masing. Anu lucu mah ningali anu tipaparetot pangpandeurina tadi mikeun KTP sieun telat, panon molotot, sungutna kuat calangap bakat ku hareugeueun jeung keuheul ka kuring!