Kulit Bedug Buhun Muludan

Saminggu deui kana waktu nu ditangtukeun rek Muludan, duit urunan ti jamaah teu cukup jang meuli daging. Ukur cukup meuli beas, kentang jeung bumbu dapur. Muludan taun ieu mah dipastikeun moal aya dagingan. Dasar Ajengan, legok tapak genteng kadek. Jero elmu, jero pangalamannana. Celengkeung Ajengan naros ka lurah santri:”Sur, ari bedug geus diganti kulitna?”

“Teu acan Kang, da teu acan aya gentosna!”, waler Lurah Santri anu katelah Mang Isyur. Santri  nyarebut ka Ajengan teh nga-Akang-keun.

“Laan we, Sur! Keun wae teu kudu nakol bedug salila can aya gantina mah!”, saur Ajengan ka Mang Isur.

“Muhun, mangga Kang!”, waler Mang Isur, teu talangke muru ka gigireun masjid rek muka kulit bedug. Weweg pisan bedug teh, nempelkeun kulitna dipaseuk sakuriling bungking, dibeusi behelan, ngarah kulitna panteng jeung jadi sorana harus.  Ukay-ukey, henteu we luat-leet kesang beunang oge kulit bedug teh. Bubuhan bedug nahun, kulit bedug geus rabet palebah tengahna.  Bati digenjer unggal asup sholat 5 waktu, jeung dipake ngadulag ari maleman taraweh apanan.

 “Kang, ieu kulit bedug tea bade dikamanakeun?”, ceuk Mang Isur

“Sabaraha taun nya euy, eta kulit ti mimiti diterapkeun kana bedug teh?”, taros Ajengan

“Sami, sareng waktos abdi sumping ka dieu Kang. Janten kirang langkung 8 taunan!”, waler Mang Isur.

“Hehehe.... kaitung awet ningan kulit bedug teh!”, Ajengan ngahehe.

“Sumuhun, Kang nya rabet, nya heuras, nya teuas kabayang liat pisan! Teras bade dikumahakeun ieu kulit bedug teh?”, saur Mang Isur deui.

“Bawa ka tungku!”, saur Ajengan deui. Sanggeus Mang Isur ngaleos ka tungku.

“Manehna kadieu, geus meunang tuh daging jang Muludan teh!”, saur Ajengan nyalukan Ibu Ajengan.

“Mana Apa, kadieu urang godog!”,  saur Istri Ajengan meni haripeut.

“Tuh, di tungku! Teang geura!”, saur Ajengan. Istri Ajengan satengah lumpat, bakat ku atoh muru ka tungku. Ana jol ka tungku  ukur aya Lurah Santri keur nanangkeup kulit bedug anu ledrek, jeung geus rabet tengahna!

Beg, Istri Ajengan meni hareugeueun, geuningan teu aya daging sacewir-cewir acan.

“Apa naha daging teh teu aya? Da Mang Isur mah ukur nanggeuy kulit bedug butut!” saur istri Ajengan, maido ka carogena.

“Hehehe... enya eta we pasak jang Muludan!”, Ajengan ngaheheh, bari nitah ka bojona.

“Ah, sok aya-aya wae Apa mah. Dipasak kumaha??? Apan eta kulit bedug teh tos naun. Saliwatan oge katingali nya liat, nya teuas jaba heuras. Engke rasana kumaha?!” Istri Ajengan rada ngahereng ka Ajengan asa diheureuyan. Nya kesel, tadi asa dibobodo majar aya daging di tungku.

“Ih, sok nyanyahoanan... ulah waka samutut kitu! Keueuman eta kulit bedug teh kana kulak. Keueuman ti ayeuna. Engke sapoe deui isukan rek hajat. Angkat tina kulak! Tingali hasilna bakal jiga kumah geura! Kadituna mah kop mikir nyalira. Percuma jadi istri Ajengan teu bisa masak nu kitu-kitu acan mah!”

Dikitukeun teh, bari jeung satengah dijejeleh ku carogena. Istri Ajengan eleh deet, nurut ahirna mah. Muru ka tungku, nepungan Mang Isur anu ngalengo nyepengan kulit bedug rabet.

“Mang Isur, alungkeun we kana kulak!”, saur Istri Ajengan miwarangan.

“Hah???  Dialungkeun kana kulak Teh?”, ceuk  Mang Isur satengah teu percaya! Tapi teu loba carita. Lung, weh kulit bedug nu titatadi dinangna nengne, ditangkeup teh dialungkeun kana kulak.  Kerelep, kulit bedug teh ngerelep.

Sapoe deui kana Muludan kabeh paciweuh kunu balanja itu ieu, santri katut ibu-ibu panitia Muludan cakah-cikih di dapur. Anu ngisikan beas, anu nyiksik sayuran, anu marud, anu ngelapan daun cau jrrd. Hiji anu keur ngahuleng teh, Istri Ajengan. Baluweng mikiran daging jang hajat isukan can aya wae.  Nya tungtungna mah, ngageroan Mang Isur, lurah santri tea.

“Cing punten panghanjatkeun kulit bedug anu dina kulak tea!”, saur Istri Ajengan ka Mang Isur.

“Mangga Teh!”, teu loba omong. Jrut turun kana kulak. Lumayan jerona eta kulak teh keur pangawakan Mang Isur anu leutik pendek mah. Cangkeng mang Isur laput! Sanggeus disasar ku dampat suku. Karasa ngajedug. Lep, leungeun Mang Isur dilelepkeun kana jero kulak. Sanggeus karampa! Leungeunna dikejetkeun, da geuningan asa geunyal. Beda pisan jeung harita basa dialungkeun. Teu geunyal kumaha, dikeueum dina kulak ampir saminggu. Enya we, barang dihanjatkeun, karasa beurat naker. Mang Isur meni tibeberegeg ngangkat eta kulit bedug buhun anu geus beukah tea. Salian jadi kandel teh aya kana 10 sentian, kulit bedugna jadi ngalebaran!

“Mang Isur, kumbah nepi ka beresih pisan nya! Keureutan ngarah gancang hipu digodogna!”, saur Istri Ajengan  ka Mang Isur.

Brus-brus daging, eh kulit bedug nu meunang ngeureutan baradag teh diasupkeun kana citel (panci katel)badag anu caina geus ngagolak. Seuneu ngagedur, ngabebela, diparaban suluh garing.  Citel  anu geus ampir garing caina, hantem dicaian deui, dicaian deui da keukeuh eta sakadang “daging” teu hipu-hipu.

“Allhamdulillaaaahhh!!! Akhirnyaaaahhh!!! Hipu oge siah ah!”, ceuk Mang Isur semu atoh ka baturna anu sarua ngalelengkur ti isuk ngadon ngagodog “daging”. Ampir 12 jam digodogna kulit bedug buhun teh bisa hipu!   Beretek, Mang Isur bebeja ka Istri Ajengan yen kulit geus hipu.

“Candak  ka dapur we, urang keureutan!”, saur Istri Ajengan ka Mang Isur.

Ku ibu-ibu pangajian nu marasak di dapur kulit teh dikeureutan laleutik, dipasak dibumbu semur. Diitung-itung teh sanggeus dikeureutan laleutik eta kulit jadi 200-an leuwih keureutan laleutik! Cukup jang 200 urangeun!

Kacaritakeun isukna, Alhamdulillah, kabeh jamaah anu marilu muludan. kabagi rata hancengan teu aya nu kaliwat.  Terus balakecrakan murak tumpeng, sareng semur “daging” tina kulit buhun tea. Meni jol ieu, jol ieu nyarita: “Raos pisan semur daging teh meni hipu! Sareng gurih! Tiasaan Teteh mah masakna!”. Ngadenge nu nyararios kitu Ajengan mah ukur nyenghel! 

Salian ti Ajengan, Istri Ajengan, Mang Isur jeung baturna, katut nu masak ngolah semur daging di dapur. Teu aya nu apaleun saurang oge eta anu ditaruang teh saenyana mah kulit bedug buhun!